میعاد آرامش

???? تو شلوغيِ اربعين ديدم زني با عباي عربي روبروي حرم سيدالشهدا با لهجه و كلام عربي با ارباب سخن ميگويد.

عربي را مي‌فهميدم؛ زنِ عرب می‌گفت:
آبرويم را نبر، به سختي اذن زيارت از شوهرم گرفته ام… بچه هايم را گم كرده‌ام … اگر با بچه ها به خانه برنگردم شوهرم مرا ميكشد…

گريه مي كرد و با سوزِ نجوايش اطرافيان هم گريه مي‌كردند.

كم كم لحن صحبتش تند شد:

توخودت دختر داشتي…
جان سه ساله ات كاري بكن…
چند ساعت است گم كرده‌ام بچه‌هايم را.

???? كمي به من برخورد كه چرا اين‌طور دارد با امام حسين(ع) حرف می‌زند.

ناگهان دو كودك از پشت سر عبايش را گرفتند…
يُمّا يُمّا مي‌كردند…
زن متعجب شد…
???? با خود گفتم لابد بايد الان از ارباب تشكر كند..!

بچه هايش را به او دادند، اما بي خيالِ از بچه هاي تازه پيداشده دوباره روبرويِ حرم ايستاد..

???? شدت گريه اش بيشتر شد!!
همه تعجب كرده بوديم!

رفتم جلو و گفتم: خانم چرا هنوز گريه ميكني؟ خدا را شاكر باش!

???? زن با گريه ي عجيبي گفت:
من از صاحب اين حرم بچه هايِ لالم را كه لال مادرزاد بودند خواسته ام، اما نه تنها بچه هايم را دادند، بلكه شفاي بچه هايم را هم امضا كردند.????

????اللهم الرزقنا زیارت الحسین (ع)????

‍ کوفه میا…

آقا سلام می دهم از جان و دل به تو
تا این که بشنوم “وَ علیک السّلام” را
آقا کمی اجازه بده درد دل کنم
امّا خودت بگو که بگویم کدام را؟!

کوچه به کوچه می روم و گریه می کنم
از دست بی وفایی این نانجیب ها
گفتم بیا به کوفه پشیمان شدم حسین
کوفه میا امام غریب قریب ها!

این مردمی که بنده ی دینار و درهمند
یک یک تمام بیعتشان را شکسته اند
این نان به نرخ روز خوران قسم فروش
دست مرا ز حیله و نیرنگ بسته اند

تّجار کوفه فکر ادای نماز شکر
از بس که کارشان سر و سامان گرفته است
فهمیدم از شلوغی بازارهای شهر
کار تمام نیزه فروشان گرفته است

این جا همه به فکر خرید لوازمند
اجناسشان شده سپر و خنجر و کمان
در انتظار روز پذیرایی تواند
آذین شهرشان شده سرنیزه و سنان

بازی کودکانه ی اطفالشان شده
پرتاب سنگ بر نوک نیزه ز روی بام
وقتی که می خورد به هدف ضربه هایشان
حس می کنند از این که گرفتند انتقام

دیدم به دست حرمله تیر سه شعبه ای
کز دیدنش تنور دلم پر شراره شد
از هر هزار تیر یکی هم خطا نرفت
از ضرب شست او جگرم پاره پاره شد

نقشه برای دخترک تو کشیده اند
کوفه میا که کوفه پر از قوم کافر است
در بین هر محله شان هر شبانه روز
حرف از کنیز بردن و خلخال و معجر است…

هلال ماه غم سر زد دوباره
ز چشم آسمان ریزد ستاره
لباس مشکی ات آماده بنما
فلک گوید به ایما و اشاره

محرم رسید!
یادمان باشد:
اول نماز حسین، بعد عزای حسین.
اول شعور حسینی، بعد شور حسینی.
محرم و صفر زمان بالیدن است نه فقط نالیدن،
بساطش آموزه است نه موزه.
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن…!!!